Nafciarskie podsumowanie sezonu: Obrońcy cz. 1

Sezon 2022/23 za nami. Podsumowanie tegoż sezonu w toku. Byli już omawiani bramkarze, pora więc przejść do obrońców. Na pierwszy ogień obrońcy boczni. Przed sezonem w mojej ocenie chyba najsłabiej zabezpieczona pozycja, zarówno po stronie prawej, jak i lewej.

O ile jeszcze na stronie lewej na papierze był Piotr Tomasik, Anton Krivotsiuk, Igor Drapiński czy nawet od biedy Adam Chrzanowski, o tyle na prawej stronie boiska Olek Pawlak i sprowadzony przed sezonem Martin Sulek nie mogli napawać optymizmem. Fakt, w akcie desperacji prawego obrońcę mógł zagrać Kuba Rzeźniczak, Kristian Vallo czy sprowadzony zimą, trochę w trybie awaryjnym, Kuba Szymański. Prawda jednak była taka, Wisła miała dwóch nominalnych prawych obrońców, jednego z formą jak huśtawka i drugiego będącego wielką zagadką. Dodając do tego eksperymenty Pavola Stano z ustawieniem na trzech lub czterech obrońców, nasza defensywa wyglądała często w bocznych sektorach jak stado chłopców we mgle.

Aleksander Pawlak

Na pierwszy ogień, młody wychowanek. Olek sezon zaczynał jako podstawowy prawo obrońca, w pierwszy spotkaniu przeciwko Lechii Gdańsk nawet jak prawy wahadłowy. Pierwsze występy młodego płocczanina można określić mianem solidnych. Do meczu z Pogonią w Szczecinie, gdzie czekał na niego pierwszy poważny egzamin. Niestety, ustawiony w tym spotkaniu na prawej obronie i pozostawiony w defensywie sam sobie, przez niezbyt angażującego się w obronę Kristian Vallo, Olek dał pierwszy sygnał, że jako typowy prawy obrońca nie czuje się najlepiej. Duet Grosicki – Luis Mata co chwilę nękał naszego młodzieżowca, obnażając jego braki w grze defensywnej. W dalszej części sezonu z formą Olka bywało różnie, miewał mecze dobre, przeplatał je słabszymi. Dodatkowo pojawiły się drobne urazy, uniemożliwiające złapanie odpowiedniego rytmu. Warto dodać, że we wiosennym spotkaniu, przeciwko Warcie Poznań Olek zagrał na lewej stronie boiska.

Osobiście uważam, że z Olka typowy prawy obrońca nie będzie nigdy, już prędzej prawe wahadło pod warunkiem posiadania za sobą pewnej asekuracji. Fakt, że ma dopiero 21 lat działa mocno na jego korzyść i daje nadzieję na rozwój i stabilizację tego młodego chłopaka.

Ostatecznie nasz podstawowy młodzieżowiec na 34 możliwe spotkania, rozegrał 23 (18 od pierwszej minuty), w sumie zbierając 1591 minut. Zanotował przy tym jedną bramkę (w spotkaniu z Zagłębiem Lubin) i dwie żółte kartki.

Statystyki:

Obrona:
Czyste konto: 3
Przechwyty na mecz: 0.7
Wślizgi na mecz: 1.3
Odzyskane posiadanie: 0.2
Przedryblowania na mecz: 1.0
Interwencje na mecz: 1.0
Błąd skutkujący golem: 0
Podyktowane rzuty karne: 0

Martin Šulek

Drugim w kolejności do gry na prawej obronie był w minionym sezonie Martin Sulek. Słowak przyszedł do Wisły latem z SKF Sered, gdzie grał z doskonale znanymi polskim kibicom Martinem Chudym i Martinem Kostalem. Trafiając do Płocka, dwukrotny reprezentant Słowacji, na papierze wydawał się solidnym wzmocnieniem. Uniwersalny, prawonożny obrońca mogący grać na boku, w systemie z czwórką obrońców czy jako półprawy w ustawieniu z trójką stoperów. Wydawało się, że to dobry wybór. Niestety rzeczywistość okazała się mniej różowa. Martin częściej był pośmiewiskiem i stałym bywalcem jedenastki „badziewiaków” niż solidnym obrońcą. Dodatkowo na jego koncie ciążą dwa sprokurowane rzuty karne. Jeden w sposób wręcz komiczny.

Słowakowi na pewno nie pomogło rzucanie go po boisku. Grał na każdej pozycji po prawej stronie defensywy, co skutkowało nieraz kuriozalnymi błędami. Dwudziestopięciolatek ma kontrakt z Wisłą ważny do końca 2023 roku z opcją przedłużenia o kolejny rok. Czy Fortuna 1 Liga to będzie dobre miejsca na odbudowę? Czuję, że będziemy mieli okazję się o tym przekonać.

Ostatecznie Słowak na 34 mecze wystąpił w dwudziestu, czternastokrotnie wychodząc do pierwszej minuty. Do sędziowskich protokołów wpisał się dwukrotnie notując żółtą kartkę.

Statystyki:

Obrona:
Czyste konto: 1
Przechwyty na mecz: 0.9
Wślizgi na mecz: 1.0
Odzyskane posiadanie: 0.1
Przedryblowania na mecz: 0.8
Interwencje na mecz: 1.7
Błąd skutkujący golem: 2
Podyktowane rzuty karne: 2

Warto dodać, że swoje epizody na prawej stronie obrony zaliczył też Kuba Rzeźniczak czy młody Jakub Szymański. Z racji tego, że były to występy epizodyczne, a panowie występowali jako nominalni środkowi obrońcy pojawią się w drugiej części podsumowania.

Skoro wyczerpany został zapas obrońców po prawej stronie murawy, pora na szybkie przenosiny na stronę lewą. Tam bezapelacyjnie królował najstarszy na tej pozycji w naszej kadrze, Piotrek Tomasik. W pierwszej połowie sezonu całkiem niezłe spotkania na lewej stronie zaliczał też Anton Krivotsiuk, prawdziwej szansy nie dostał niestety młodziutki Igor Drapiński, a pozycję lewego obrońcy zajmował czasem z konieczności nawet Adam Chrzanowski.

Piotr Tomasik

Co można dobrego powiedzieć po tym sezonie o naszym GTA? Niewiele. W pierwszej części sezonu posiadał realnego konkurenta w postaci Antona. Po przerwie zimowej niejako przyspawany na stałe do wyjściowej jedenastki. Główne cechy Piotrka w sezonie 2022/23 – zbyt wolny, zbyt niedokładny.

Jakimś jednak cudem Tomas uzbierał w ostatnim swoim sezonie w Wiśle 27 na 34 możliwe występy. Aż 24 mecze zaczynał w wyjściowym składzie, w sumie uzbierał 2156 minut co przełożyło się na jedną asystę (w jesiennym spotkaniu z Pogonią) oraz siedem żółtych kartek.

W tej chwili wiemy już, że Piotrek nie będzie w przyszłym sezonie reprezentował niebiesko-biało-niebieskich barw. Licznik występów 35-ciolatka zatrzymał się na 99. W koszulce Nafciarzy Tomasik zanotował 5 bramek i dołożył 8 asyst. Niestety w minionym sezonie widać było już w jego grze postępujący wiek oraz braki idące z tym w parze.

Statystyki:

Podsumowanie gry naszych bramkarzy możecie przeczytać tutaj:

Nafciarskie podsumowanie sezonu: Bramkarze.