Zaczęliśmy „po swojemu”, próbując zdominować przeciwnika i narzucić mu swoje warunki gry. Ale nie było to proste.  Oskar dość nisko broniący, ustawił swoje zasieki na 30-40 metrze i przedrzeć się przez taką barykadę, to nie była bułka z masłem. Ale nie ustawiliśmy w wysiłkach i próbowaliśmy, niczym w dobrym serialu. Najpierw próbował Pawlak, jego strzał bez większych problemów wyłapał bramkarz miejscowych, po chwili próbował Krzyżański, piłka nieznacznie minęła słupek bramki Oskara. Po kolejnej akcji i centrze Cielemęckiego, obrońca w ostatniej chwili „zdjął” piłkę z głowy Zynka. Było blisko, coraz bliżej. Aż w końcu Zynek przeprowadził akcję po lewej stronie pola karnego, odegrał do Borowskiego, a ten – niczym stary wyga – płaskim „szczurem” obok bramkarza z 6-7 metrów trafił do siatki. Lekko odetchnąłem z ulgą, powinno być spokojniej.

Po zdobyciu bramki lekko oddaliśmy inicjatywę miejscowym. Teraz to oni częściej operowali piłką na naszej połowie, ale wszystko odbywało się pod pełną kontrolą. Żadnego zagrożenia z tego za bardzo nie było, a sami od czasu do czasu próbowaliśmy odgryzać się miejscowym. Najlepszą sytuację miał Miarka, po ograniu rywala przy linii końcowej boiska, strzelił dość mocno praktycznie z zerowego kąta, bramkarz Oskara z trudem, bo z trudem, ale obronił.

Pierwszy odcinek serialu kończyliśmy więc nieznacznym prowadzeniem. Byliśmy lepsi i swoją przewagę udokumentowaliśmy jedną bramką. I szkoda, że tylko jedną, bo nasza przewaga była znaczna, okazje też były, może nie były idealne, ale można było pokusić się o coś więcej.

Drugą połowę postanowiliśmy rozpocząć z wysokiego C. Tuż po rozpoczęciu, dobrą indywidualną akcją popisał się Kuchko, niestety zabrakło precyzji przy ostatnim podaniu. Ale dalej gnietliśmy rywali, a ten zaczął się gubić. Po dalekim podaniu pod pole karnego Oskara, wydawało się, że nic z tej akcji nie będzie, piłkę – zdawałoby się – kontrolował obrońca, biegł do niej też bramkarz Oskara. Panowie chyba zastanawiali się, który z nich ma się piłką zająć, jak w końcu zakończyli swoje dywagacje, bramkarz miejscowych postanowił złapać piłkę, ale zrobił to tak nieudolnie, że ostatecznie ją przed siebie „wypluł”, czyhający nieopodal Borowski piłkę przejął, minął bramkarza i płaskim strzałem lewą noga z 10 metrów praktycznie do „pustaka” podwyższył wynik do dwóch. Piękny prezent, dziękuję Oskarze. Ale też duży plus dla naszego młodziana, że z tego prezentu umiał skorzystać.   

Skoro tak fajnie się zaczęło, postawiliśmy iść za ciosem. Co chwila gotowało się w polu karnym miejscowych, ale albo brakowało precyzji w ostatnim podaniu, albo w strzale. Strzelał Zynek, minimalnie obok słupka, Borowski trafił po raz trzeci do sieci, ale sędzia odgwizdał spalonego. Wydawało się , że trzecia bramka jest kwestią czasu, ale niestety dalej już nic nie chciało wpaść. 

Z biegiem czasu przewagę na boisku zaczęli osiągać miejscowi, Zrobili kilka zmian, rzucili na boisko wszystkie siły, walczyli jakby jutra miało nie być. Teraz dość często gotowało się z kolei w naszym polu karnym. Początkowo nie byli w stanie stworzyć żadnej klarownej sytuacji, ale i one się pojawiły. Było sporo rożnych i wolnych. Na szczęście nasza obrona nie popełniała rażących błędów, a jak trzeba było, pewnie interweniował Zieliński. Szacunek dla chłopaków za walkę i nieustępliwość. Widać było, że im zależy i bardzo się starali. Byli zaangażowani i nieustępliwi, nie odstawiali nogi.  Próbowaliśmy się odgryzać, ale brakowało precyzji przy rozegraniu, a jak już była okazja do strzału, zawodziła celność. Najlepszą sytuację w samej końcówce mieli wprowadzeni przed chwilą Błaszkiewicz z Jabłońskim, ten pierwszy wyprowadził szybką kontrę, odegrał do drugiego, ale Jabłońskiemu w sytuacji sam na sam nie udało się pokonać bramkarza Oskara.

Na szczęście udało się dowieźć do końca 2:0. To nie był łatwy mecz, Oskar postawił naprawdę spore wymagania, a wynik nie oddaje w pełni skali trudności. Tym większe brawa dla chłopaków. W przekroju całego meczu na pewno byli lepsi, więc wygrali zasłużenie i na pewno mają się z czego cieszyć. 

Indywidualnych cenzurek nie będzie, poza jedną. Borowski – pięknie się rozwija ten chłopak. Z zalęknionego pisklęcia i aktora dalekiego planu, powoli staje się aktorem pierwszoplanowym. Bramka i asysta z Troszynem, piękna bramka z Mazovią w półfinale PP w środę, wczoraj dwie.  Już to pisałem, ale powtórzę – nie zwariuj chłopaku, a może coś z Ciebie wyrośnie.

Jeśli po meczu z Błonianką pisałem, ze jest blisko, coraz bliżej, to teraz napisać, że jest blisko, to …. nic nie napisać. Zostały 3 mecze, za tydzień z wyjątkowym słabym Raszynem, potem Wilga w Garwolinie i Piaseczno u siebie na koniec.  Jeśli nie wydarzy się jakiś kataklizm, serial powinien się zakończyć jak w solidnej brazylijskiej telenoweli, czyli …. wiadomo czym. Dodatkowo KTS Weszło postanowiło wypisać się z walki o awans i uległo Wildze w Garwolinie 1:3. Została tylko Ząbkovia.   

Za wczoraj Oskar należy się chłopakom. Oby za 3 tygodnie było tak samo.