Sezon 2023/24 za nami, pora więc na tradycyjne podsumowanie występów naszych piłkarzy. Po bramkarzach i środku defensywy pora przejść na wahadła. Na tej pozycji mieliśmy przez większą część wiosny teatr dwóch aktorów. Chociaż na starcie trener Żuraw miewał ciekawe pomysły, szczególnie z obsadą prawej strony.

Mówisz wahadłowi w Wiśle wiosną, myślisz Fabian Hiszpański i David Niepsuj. A czy ktoś pamięta, że nawet „Jime”, niejako z przymusu, zagrał na tej pozycji? Dariusz Żuraw tak bardzo uparł się na ustawienie z trójką stoperów i wahadłami, że gotów był, wobec kiepskiej sytuacji kadrowej, Krzyśka Kamińskiego wystawić na wahadle. Efekt końcowy znamy wszyscy, a jak wypadali nasi nominalni „wahadłowi”?

Fabian Hiszpański

Długo się zastanawiałem co napisać w przypadku Fabiana w tym miejscu. Z jednej strony, jego rundę wiosenną można podzielić na dwie zdecydowanie różne części. Do meczu w Tychach Fabian w każdym spotkaniu był postacią wyróżniającą się na tle kolegów. Po meczu z GKS-em zdecydowanie obniżył loty. Spotkanie w Pruszkowie w przedostatniej kolejce było apogeum jego spadku formy. Kiedy ogłoszono podpisanie kontraktu z Hiszpanem wielu mówiło, że Wisła obiera nareszcie dobry kierunek. Miał to być sygnał, że płocki wózek będą ciągnęli piłkarze którzy maja Wisłę nie tylko na przelewach, ale też w sercu. Przez wiele kolejek Fabian potwierdzał tą tezę. Niestety w decydującej fazie sezonu coś się zmieniło. Niestety na niekorzyść wychowanka Wisły. Bez względu na wszystko, to Fabianowi między innymi zawdzięczamy fakt, że Nafciarze do ostatniej kolejki byli w grze o baraże. Nasz wahadłowy skończył sezon z dorobkiem 7 asyst (najlepszy wynik w drużynie) i 4 goli, co czyni go postacią zdecydowanie wyróżniającą się na tle kolegów.

Nasz wychowanek wrócił po latach do Płocka i pomimo gorszej formy w ostatnich meczach moim zdaniem ten powrót jest udany. Kiedy jest w formie ma być może najlepsze w lidze dośrodkowania z gry, przełożyło się to na kilka asyst. W defensywie jego poczynania nie były tak efektywne jak w akcjach ofensywnych, ale wciąż jego obecność na boisku jest wartością dodaną. Przy omawianiu sezonu w wykonaniu Hiszpana warto wspomnieć o meczu w Tychach, w którym odegrał bardzo ważną rolę w kontekście końcowego zwycięstwa. Szkoda lekkiego zjazdu w ostatnich meczach, ale cały sezon jak najbardziej na plus.
Ostatecznie nasz wychowanek w tym sezonie zagrał w 32 spotkaniach, 4 razy pokonał bramkarza rywali i 7 razy asystował przy golach kolegów.

Filip Domżałowicz

David Niepsuj

David to chyba jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w Wiśle. Wielu powie, że jego występy były złe, a transfer do Płocka był pomyłką. Wielu będzie twierdziło też, że w jego miejsce powinien grać, przesunięty zimą do rezerw Aleksander Pawlak. Ja, niestety dla czytelników, należę do przeciwnego obozu. Uważam, że David był piłkarzem jakiego Wisła potrzebowała. Głównie ze względu na jako uniwersalność oraz pewien stały, przyzwoity poziom. Czy David był w którymś meczu postacią wybitną? Nie! Czy był najgorszy na boisku? Też nie. Początek rundy spędzał na pół-prawym stoperze, gdzie nie mógł pokazać swoich atutów w ofensywie. Kiedy wrócił na wahadło więcej było pożytku z jego akcji ofensywnych. Niestety czasem wiązało się to z faktem, że był spóźniony w obronie. Bardzo ciekawi mnie jak wy oceniacie postawę Niepsuja!

Chyba żadnego jego meczu w tym sezonie nie określił bym mianem zdumiewającego. W każdym spotkaniu grał na podobnym poziomie, gdybym jednak musiał wskazać najlepszy mecz w jego wykonaniu to wybrałbym ten w Głogowie, a najgorszy z Resovią u siebie. Dawid Niepsuj w tym sezonie rozegrał 30 meczów, w których zanotował jedną asystę.

Filip Domżałowicz

Igor Drapiński

Igor Drapiński to chodząca definicja pecha u piłkarza! Jesienią powoli przekonywał do siebie sztab szkoleniowy, a jak już dostał miejsce w wyjściowym składzie, to zaraz doznał poważnej kontuzji. Nie wiem czy ktoś w Wiśle liczy ile takich drobnych urazów Igor nabawił się w Płocku, ile z nich przywiózł z kadry. Ogólnie chłopak ma ogromny potencjał, nie mniej jednak trzeba go owijać folią bąbelkową jeśli chce się liczyć na jego występy. Kiedy wychodził wiosną na boisko na ogół nie zawodził. Jest tylko jeden tyci problem. Nie wiem kto ubzdurał sobie, że Igor jest wahadłowym. Wiem natomiast, że powinien iść i jak najszybciej wyspowiadać się z tego pomysłu. Gra Igora w defensywie jest w większości przypadków bez zarzutu, niestety w ofensywie daje on tyle co Piotr Tomasik swojego czasu. Ot próba gry kick&run. Prędzej bym już widział Igora jak pół-lewego w trójce stoperów niż biegającego box to box wzdłuż linii.

Przy nazwisku Igora widnieje jeszcze jeden duży znak zapytania. Jak będzie wyglądała jego przyszłość? Dużo mówiło się o potencjalnych przenosinach do Warty poznań. Wiązało się to z osobą trener Mariusza Misiury który ponoć bardzo zabiegał o naszego obrońce. Na chwilę obecna trener Misiura objął funkcję szkoleniowca Wisły, więc tym bardziej ciężko wróżyć z fusów. Osobiście chciałbym, żeby Igor został z nami i żeby koniunkcja planet pozwoliła mu na dostanie prawdziwej szansy w Wiśle.

Na początku sezonu jeśli już grał to wchodził głównie z ławki. W listopadzie podczas sparingowego meczu z Radomiakiem Radom doznał złamania kostki bocznej lewej, co wykluczyło go z gry na kilka miesięcy. Na boisk powrócił w drugiej połowie kwietnia, podczas przegranego meczu z Arką Gdynia. W ostatnich kolejkach sezonu dostawał więcej szans, kilka razy wyszedł w wyjściowym składzie i uważam, że radził sobie nieźle, szczególnie w meczu z Miedzią.
Drapa dobrze radzi sobie w defensywie, umie wyprowadzać piłkę bez głupich strat, ale w grze ofensywnej ma jeszcze pole do poprawy. Drapiński w tym sezonie zagrał w łącznie 14 meczach, nie zdobył żadnego punktu w klasyfikacji kanadyjskiej.

Filip Domżałowicz

Kacper Laskowski

Kiedy przychodził do Wisły z Cariny Gubin wielu się pukało w czoło. Każdy myślał sobie: będzie chłopak grał w rezerwach. Kacper szybko udowodnił, że on do rezerw się nie wybiera, a do Wisły przyszedł w konkretnym celu. Niestety, pierwszy mecz w sezonie i już uraz. Później długi i trudny powrót do zdrowia. Jak już wrócił, to z przebiciem się do składu też bywało różnie. Wiosną zyskał status jokera w talii Dariusza Żurawia i często spłacał ten kredyt zaufania. Mało kto pamięta, że rzut wolny po którym padała bramka w meczu z Łęczną był na Kacprze. Albo, że rzut rożny w meczu z GKS-em Katowice po którym padł zwycięski gol, wywalczył Kacper. „Laska” osobiście zdobył tylko jednego gola, strzałem z dystansu otworzył wynik spotkania z Zagłębiem Sosnowiec.

Laska w tym sezonie głównie wchodził z ławki i potrafił dać dobrą zmianę, chociaż im dalej w sezon tym mam wrażenie mniej jakości wnosił wraz ze zmianami na boisko. Jego najmocniejszą stroną jest drybling, gdy jest w gazie dobrze gra 1 na 1. Nie wiem z jakiego powodu, ale większe problemy gra mu sprawiała gdy wychodził w wyjściowym składzie. Niestety podczas meczu z Odrą Opole zerwał więzadło krzyżowe w lewym kolanie, co oznacza kilka miesięcy przerwy, życzymy jak najszybszego powrotu do zdrowia. Kacper Laskowski w tym sezonie wystąpił w 18 spotkaniach i strzelił jednego gola.

Filip Domżałowicz

Kristian Vallo

Proszę państwa oto Vallo. Dziękuję, nie mam nic więcej do dodania.

A tak serio: Kristian udowodnił przez ten sezon jedno. W Płocku był zwykłym najemnikiem i z taką łatką Wisłę po sezonie opuści. Nie będę tęsknił. On też nie.

Po wielomiesięcznej przerwie spowodowanej urazem głowy, Krystian Vallo powrócił na boisko w domowym meczu z Podbeskidziem. Ciężko jednak powiedzieć, że był to udany powrót. Vallo jest cieniem samego siebie sprzed urazu, a szkoda bo jeszcze na poziomie ekstraklasy pokazywał, że ma potencjał. Pod koniec sezonu miał problem z łapaniem się do kadry. W tym sezonie wystąpił w 7 spotkaniach, bez goli i asyst.

Filip Domżałowicz

Podsumowanie Wiosny Sezonu 23/24 – STOPERZY